بررسی نقش سرمایه انسانی شخصی بر تعهد سازمانی کارکنان واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1390

اگر چه تعهد سازمانی موضوع جدیدی در حوزه مسائل مدیریت و سازمان نیست، اما از آنجا که دلیل از دست دادن نیروی کار شایسته و آثار آن بر کارایی و بهره وری سازمان قابل توجه می باشد، توجه به این مهم امری ضروری است. برانهام 2005 بیان می کند به طور متوسط 15%از کارکنان فعال در سازمان ها در فرآیند قطع ارتباط و در کمین شکار فرصتهای شغلی جدید هستند. از طرف دیگر با توجه به تغییر و تحولات در عصر کنونی ، سرمایه های انسانی به عنوان مزیت کلیدی برای بقا و ارتقاء سازمان و ارضای نیازها و انتظارات مشتریان محسوب می شوند. سرمایه های انسانی برای مالکین آن دارایی های ارزشمندی محسوب می شوند ،مالکین این سرمایه ها در درجه اول خود کارکنان و سپس سازمانهایشان می باشند.از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی روابط متقابل بین سرمایه های عقلانی ،اجتماعی و هیجانی و اثرات آنها بر تعهد سازمانی کارکنان در واحدهای ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده پیمایشی- همبستگی بوده و بطور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری می باشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که از میان ابعاد سرمایه انسانی شخصی ،دو بعد سرمایه عقلانی و اجتماعی بر طبق مدل تحلیل مسیر ارائه شده بر تعهد سازمانی کارکنان تاثیر می گذارد. ضمناً ابعاد سه گانه سرمایه انسانی شخصی با یکدیگر روابط متقابل و معنی داری دارند.